Handfasting

Een handfasting is een oud Keltische manier om in het huwelijk te treden. In het verleden was deze manier ook rechtsgeldig. De daadwerkelijke oorsprong is moeilijk te achterhalen, maar wat wel vast staat is dat deze vorm van handfasting vaak werd gebruikt voor verlovingen en proefhuwelijken in Ierland. Volgens de traditie duurt een handfasting “een jaar en een dag”.
Hierna kan het koppel kiezen om hun geloften voor een zelfde periode te verlengen,
de gelofte te veranderen in “voor het leven”, de gelofte te veranderen in “voor in de eeuwigheid”,
of hun wegen gaan uit elkaar. Tijdens een handfasting is er een uitwisseling van de geloften en soms van de ringen, en het binden van de handen. De handen worden op een bepaald moment tijdens het ritueel aan elkaar vastgebonden en na de geloften worden de handen weer los gemaakt.
Het vastbinden van de handen heeft als doel om het samenkomen van het paar te symboliseren.
Het losmaken van de handen symboliseert dat het paar samen blijft uit eigen vrije wil.
De geloften worden door het paar zelf persoonlijk gemaakt, dit kan een paar woorden zijn,
een gedicht of een lange gelofte. In sommige landen zoals Schotland en Verenigde Staten is het mogelijk om wettelijk ‘gehandvast’ te worden. In Nederland is dit nog niet mogelijk, dus zul je altijd nog naar de burgerlijke stand moeten om je rituele huwelijk wettig te maken.
Het is echter niet nodig om eerst voor de wet getrouwd te zijn om ‘gehandvast’ te worden. Een handfasting is immers een kenbaar maken aan het Universum dat je samen een eenheid wilt vormen.

Fries

Het doet me altijd weer genoegen mijn geboorteplaats op mijn CV te zien staan: Leeuwarden. Voor mij staat de Friese hoofdstad voor gedegenheid en betrouwbaarheid en ik denk altijd dat dit voor mijn eventuele opdrachtgevers ook zo is. Zo zie ik de Friese mens ook. Mijn man is tenslotte  Fries en hij maakt dit beeld helemaal waar. Maar vandaag moet ik mijn mening (vooroordeel?) bijstellen.

Een goede vriendin van mij is op zoek naar een partner. Ze is modern dus ze staat ingeschreven bij allerlei datingsites. Zo is er een seniorensite, daar kom je geloof ik vanaf je vijftigste voor in aanmerking, en zodra ze zich ingeschreven heeft is het raak. Ze krijgt leuke berichten van een Fries en algauw slaan ze aan het chatten. Drieduizend (!) berichtjes later vinden ze het tijd worden voor een ontmoeting. Mijn vriendin kennende gaat ze er goed voorbereid naar toe, keurig in de make-up en hooggehakt.  Het wordt een gezellige middag. Ze knopen er een etentje aan vast en met het idee om de volgende dag samen naar het strand te gaan rijdt hij blij achter haar aan. Eenmaal thuis blijken ze toch verschillende ideeën te hebben. Vriendin is altijd erg duidelijk dus nu ook. Nee, dit is niet haar bedoeling van een eerste date.

De telefoon gaat. Het is iemand van haar werk dus ze neemt de tijd.  Fries staat op en mompelt iets van ‘even iets uit de auto pakken..’.  Ze staat voor het raam en laat de telefoon bijna uit haar handen vallen als ze ziet dat hij in zijn cabrio stapt en wegrijdt…

Vind je dit nou niet raar? Ik wel. Nou moet ik erbij vertellen dat Fries al jaren in Rotterdam woont om zijn ex te ontvluchten maar dan nog…Ik pas mijn beeld van de ‘oprjochte Fries’ aan.